دو عاشق دور از هم اما باهم

دوستت دارم تنها بهانه واسه زندگی

دو عاشق دور از هم اما باهم

دوستت دارم تنها بهانه واسه زندگی

چه خوش است


چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد

چه نکوترآنکه مرغیزقفس پریده باشد

           

پروبال مابریدندودرقفس گشودند

چه رهاچه بسته مرغی که پرش بریده باشد

           

یارب مددی کن که به سامان برسید

چون مزرعه تشنه به باران برسیم

           

یامن به یارم برسم یایاربه من

یاهردوبمیریم وبه پایان برسیم

           

فریادزهرگوشه این شهربلنداست

ویران شوداین شهرکه فریادرسی نیست

نظرات 1 + ارسال نظر
[ بدون نام ] جمعه 7 آبان‌ماه سال 1389 ساعت 05:13 ق.ظ

جوان!
همیشه کوره راهی برای واقعیت بگذار.

اگر می خواهید حقیقتاً زندگی کنید، ابتدا مردن را بیاموزید!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد